Esse enim, nisi eris, non potes.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere? Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Duo Reges: constructio interrete. Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Itaque ne iustitiam quidem recte quis dixerit per se ipsam optabilem, sed quia iucunditatis vel plurimum afferat.

Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio.

Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Certe non potest. Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate.

Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere?
Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt?
Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis.
Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur?
Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus;

Quae est enim, quae se umquam deserat aut partem aliquam sui aut eius partis habitum aut vini aut ullius earum rerum, quae secundum naturam sunt, aut motum aut statum?

Scrupulum, inquam, abeunti;: Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti.
Bork: At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest.
Bork: Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -;
Bork: Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem.
Id [redacted]tilius factum negabat.: Nemo nostrum credebat, eratque veri similius hunc mentiri, cuius interesset, quam illum, qui id se rogasse scripsisset, quod debuisset rogare.
Bork: Ergo in utroque exercebantur, eaque disciplina effecit tantam illorum utroque in genere dicendi copiam.

Bork Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Itaque e contrario moderati aequabilesque habitus, affectiones ususque corporis apti esse ad naturam videntur. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Quis Aristidem non mortuum diligit? Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici.

Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque
extrerno bonorum.

Videsne ut, quibus summa est in voluptate, perspicuum sit
quid iis faciendum sit aut non faciendum?

Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus;
Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus.
Atqui pugnantibus et contrariis studiis consiliisque semper utens nihil quieti videre, nihil tranquilli potest.